спалахкувати
СПАЛАХКУВАТИ, ую, уєш, недок., розм. Те саме, що спалахувати. Спалахкувало на небі променисте віяло і розсипалося по снігу коліщатками... (Сос., І, 1957, 267).
ТЕПЕРІШНІЙ ЧАС | ||
---|---|---|
ОДНИНА | МНОЖИНА | |
1 особа | спалахкую | спалахкуємо |
2 особа | спалахкуєш | спалахкуєте |
3 особа | спалахкує | спалахкують |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
ОДНИНА | МНОЖИНА | |
1 особа | спалахкуватиму | спалахкуватимемо |
2 особа | спалахкуватимеш | спалахкуватимете |
3 особа | спалахкуватиме | спалахкуватимуть |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
ОДНИНА | МНОЖИНА | |
Чоловічий рід | спалахкував | спалахкували |
Жіночий рід | спалахкувала | |
Середній рід | спалахкувало | |
НАКАЗОВИЙ СПОСІБ | ||
ОДНИНА | МНОЖИНА | |
1 особа | спалахкуймо | |
2 особа | спалахкуй | спалахкуйте |
ДІЄПРИСЛІВНИК | ||
Теперішній час | спалахкуючи | |
Минулий час | спалахкувавши |