детермініст
ДЕТЕРМІНІСТ, а, ч. Послідовник детермінізму. В детерміністів світ наладжений так стало, Що там для бога місця вже не стало (Л. Укр., І, 1951, 98).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | детермініст | детерміністи |
Родовий | детермініста | детерміністів |
Давальний | детерміністові, детерміністу | детерміністам |
Знахідний | детермініста | детерміністів |
Орудний | детерміністом | детерміністами |
Місцевий | на/у детерміністі, детерміністові | на/у детерміністах |
Кличний | детерміністе | детерміністи |