дзеленчання
ДЗЕЛЕНЧАННЯ, я, с. Дія за знач. дзеленчати і звуки, утворювані цією дією. Чути було пронизливе дзеленчання електровозів (Ткач, Плем'я.., 1961, 258).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | дзеленчання | дзеленчання |
Родовий | дзеленчання | дзеленчань |
Давальний | дзеленчанню | дзеленчанням |
Знахідний | дзеленчання | дзеленчання |
Орудний | дзеленчанням | дзеленчаннями |
Місцевий | на/у дзеленчанні | на/у дзеленчаннях |
Кличний | дзеленчання | дзеленчання |