таврування
ТАВРУВАННЯ, я, с. Дія за знач. таврувати. Турецькі власті мали передати його [Остапа] російській поліції, а це загрожувало покаранням канчуками, тавруванням і відправкою назад до пана (Укр. літ., 9, 1957, 200); Народні пісні вчений [М. Драгоманов] використовує для таврування українських буржуазних псевдопатріотів (Нар. тв. та етн., 5, 1966, 43).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | таврування | таврування |
Родовий | таврування | таврувань |
Давальний | тавруванню | тавруванням |
Знахідний | таврування | таврування |
Орудний | тавруванням | тавруваннями |
Місцевий | на/у тавруванні | на/у тавруваннях |
Кличний | таврування | таврування |