безхарактерний
БЕЗХАРАКТЕРНИЙ, а, е. Який не має твердого характеру; слабовольний, безвольний. Я не така безхарактерна, як часом здаюсь і як звикли мене вважати, і в рішучі хвилини тільки я сама можу собі помогти або пошкодити (Л. Укр., V, 1956, 408); Не повернулась чомусь під бипіькіиський дчх після розлуки зі своїм пихуватим, але безхарактерним Борисом і Тетяна (Шовк., Людина.., 1962, 59).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | безхарактерний | безхарактерна | безхарактерне | безхарактерні |
Родовий | безхарактерного | безхарактерної | безхарактерного | безхарактерних |
Давальний | безхарактерному | безхарактерній | безхарактерному | безхарактерним |
Знахідний | безхарактерний, безхарактерного | безхарактерну | безхарактерне | безхарактерні, безхарактерних |
Орудний | безхарактерним | безхарактерною | безхарактерним | безхарактерними |
Місцевий | на/у безхарактерному, безхарактернім | на/у безхарактерній | на/у безхарактерному, безхарактернім | на/у безхарактерних |