картатий
КАРТАТИЙ, а, е. Із чотирикутними візерунками, малюнками (про тканину, одяг і т. ін.). На Марині плахта - аж очі на себе бере: картата, червчата, шовком заткана (Мирний, IV, 1955, 225); На другому тракторі сидить юнак. На ньому картата сорочка й капелюх (Ю. Янов., II, 1954, 233); Ходкевич витяг картату червону хустку і витер спітнілу голову (Тулуб, Людолови, II, 1957, 133).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | картатий | картата | картате | картаті |
Родовий | картатого | картатої | картатого | картатих |
Давальний | картатому | картатій | картатому | картатим |
Знахідний | картатий, картатого | картату | картате | картаті, картатих |
Орудний | картатим | картатою | картатим | картатими |
Місцевий | на/у картатому, картатім | на/у картатій | на/у картатому, картатім | на/у картатих |