тарарам
ТАРАРАМ, у, ч., розм., рідко. Те саме, що буча. Здавалося б, що після такого тарараму у хаті чоловік і жінка будуть кілька днів дутись (Козл., Ю. Крук, 1957, 470).
Наробити тарараму - зчинити галас. - Пам'ятаєш, якого наробив ти колись тарараму, коли виїздила екзекуція в Григорівку? (Вас., І, 1959, 146).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | тарарам | тарарами |
Родовий | тарараму | тарарамів |
Давальний | тарарамові, тарараму | тарарамам |
Знахідний | тарарам | тарарами |
Орудний | тарарамом | тарарамами |
Місцевий | на/у тарарамі | на/у тарарамах |
Кличний | тарараме | тарарами |