богошукач
БОГОШУКАЧ, а, ч. Прибічник богошукання.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | богошукач | богошукачі |
Родовий | богошукача | богошукачів |
Давальний | богошукачеві, богошукачу | богошукачам |
Знахідний | богошукача | богошукачів |
Орудний | богошукачем | богошукачами |
Місцевий | на/у богошукачі, богошукачу, богошукачеві | на/у богошукачах |
Кличний | богошукачу | богошукачі |