посплутуваний
ПОСПЛУТУВАНИЙ, а, е. 1. Дієпр. пас. мин. ч. до посплутувати.
2. у знач. прикм. Який сплутався, став сплутаним. Йшла [Левантина] швидко поміж величезними стовбурами старого лісу. Зрідка тільки розривалося вгорі посплутуване гілля (Гр., II, 1963, 292).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | посплутуваний | посплутувана | посплутуване | посплутувані |
Родовий | посплутуваного | посплутуваної | посплутуваного | посплутуваних |
Давальний | посплутуваному | посплутуваній | посплутуваному | посплутуваним |
Знахідний | посплутуваний, посплутуваного | посплутувану | посплутуване | посплутувані, посплутуваних |
Орудний | посплутуваним | посплутуваною | посплутуваним | посплутуваними |
Місцевий | на/у посплутуваному, посплутуванім | на/у посплутуваній | на/у посплутуваному, посплутуванім | на/у посплутуваних |