зарічаний
ЗАРІЧАНИЙ, а, е, діал. Непокірливий: сварливий. Йому слово чи дві, а він тобі десять, - такий зарічаний, усе насупроти йде (Сл. Гр.); От згадується мені одна молодиця, - з усього села була вона задирлива і зарічана (Вовчок, VI, 1956, 226); - Правда, - підхопила Мар'яна, - що ти зарічана дуже (Кос., Новели, 1962, 86).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | зарічаний | зарічана | зарічане | зарічані |
Родовий | зарічаного | зарічаної | зарічаного | зарічаних |
Давальний | зарічаному | зарічаній | зарічаному | зарічаним |
Знахідний | зарічаний, зарічаного | зарічану | зарічане | зарічані, зарічаних |
Орудний | зарічаним | зарічаною | зарічаним | зарічаними |
Місцевий | на/у зарічаному, зарічанім | на/у зарічаній | на/у зарічаному, зарічанім | на/у зарічаних |