халтурний
ХАЛТУРНИЙ, а, с. , розм. Прикм. до халтура; // Який займається халтурою.
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | халтурний | халтурна | халтурне | халтурні |
Родовий | халтурного | халтурної | халтурного | халтурних |
Давальний | халтурному | халтурній | халтурному | халтурним |
Знахідний | халтурний, халтурного | халтурну | халтурне | халтурні, халтурних |
Орудний | халтурним | халтурною | халтурним | халтурними |
Місцевий | на/у халтурному, халтурнім | на/у халтурній | на/у халтурному, халтурнім | на/у халтурних |