відлічуваний
ВІДЛІЧУВАНИЙ, а, е. Дієпр. пас. мин. ч. до відлічувати.
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | відлічуваний | відлічувана | відлічуване | відлічувані |
Родовий | відлічуваного | відлічуваної | відлічуваного | відлічуваних |
Давальний | відлічуваному | відлічуваній | відлічуваному | відлічуваним |
Знахідний | відлічуваний, відлічуваного | відлічувану | відлічуване | відлічувані, відлічуваних |
Орудний | відлічуваним | відлічуваною | відлічуваним | відлічуваними |
Місцевий | на/у відлічуваному, відлічуванім | на/у відлічуваній | на/у відлічуваному, відлічуванім | на/у відлічуваних |