нартекс
НАРТЕКС, -а, ч. У візантійській і християнській архітектурі – передня частина храму; міститься здебільшого під хорами; призначений передусім для катехуменів і покутників; в романській архітектурі перетворений на бабинець; притвор.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | нартекс | нартекси |
Родовий | нартекса | нартексів |
Давальний | нартексові, нартексу | нартексам |
Знахідний | нартекс | нартекси |
Орудний | нартексом | нартексами |
Місцевий | на/у нартексі | на/у нартексах |
Кличний | нартексе | нартекси |