ледаркуватий
ЛЕДАРКУВАТИЙ, а, е, розм. Те саме, що ледаченький. Ледаркуватий, добродушний, з мрійною лагідною вдачею, Піхтір не любив задиратись з хлопцями (Вас., І, 1959, 164).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | ледаркуватий | ледаркувата | ледаркувате | ледаркуваті |
Родовий | ледаркуватого | ледаркуватої | ледаркуватого | ледаркуватих |
Давальний | ледаркуватому | ледаркуватій | ледаркуватому | ледаркуватим |
Знахідний | ледаркуватий, ледаркуватого | ледаркувату | ледаркувате | ледаркуваті, ледаркуватих |
Орудний | ледаркуватим | ледаркуватою | ледаркуватим | ледаркуватими |
Місцевий | на/у ледаркуватому, ледаркуватім | на/у ледаркуватій | на/у ледаркуватому, ледаркуватім | на/у ледаркуватих |