підмагнічений
ПІДМАГНІЧЕНИЙ, а, е. Дієпр. пас. мин. ч. до підмагнітити.
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | підмагнічений | підмагнічена | підмагнічене | підмагнічені |
Родовий | підмагніченого | підмагніченої | підмагніченого | підмагнічених |
Давальний | підмагніченому | підмагніченій | підмагніченому | підмагніченим |
Знахідний | підмагнічений, підмагніченого | підмагнічену | підмагнічене | підмагнічені, підмагнічених |
Орудний | підмагніченим | підмагніченою | підмагніченим | підмагніченими |
Місцевий | на/у підмагніченому, підмагніченім | на/у підмагніченій | на/у підмагніченому, підмагніченім | на/у підмагнічених |