метгемоглобін
МЕТГЕМОГЛОБІН, -у, ч. Похідне гемоглобіну, яке втратило здатність переносити кисень. // Продукт окислення гемоглобіну деякими отрутами (нітрати, нітрити, анілін тощо), іноді ліками при поглинанні їх організмом.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | метгемоглобін | метгемоглобіни |
Родовий | метгемоглобіну | метгемоглобінів |
Давальний | метгемоглобінові, метгемоглобіну | метгемоглобінам |
Знахідний | метгемоглобін | метгемоглобіни |
Орудний | метгемоглобіном | метгемоглобінами |
Місцевий | на/у метгемоглобіні | на/у метгемоглобінах |
Кличний | метгемоглобіне | метгемоглобіни |