харпак
ХАРПАК, а, ч., розм. Бідняк, злидар. Що ти з них візьмеш? Ні кола ні двора. Харпаки, злидні (Коцюб., II, 1955, 96); - Свят, свят, свят! Нас люди обсміють, назвуть нас харпаками, обідранцями (Н.-Лев., І, 1956, 159); Зараз багачі - а їх та багато у нас - гострять зуби на мене.- А, сякий-такий,- кажуть,- землі хотів харпакам, слободи! (Тесл., З книги життя, 1949, 75); Тітка Параска жила по-старому.. Брати собі в прийми харпака не хотіла, а заможний не траплявся (Минко, Моя Минківка, 1962, 120).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | харпак | харпаки |
Родовий | харпака | харпаків |
Давальний | харпакові, харпаку | харпакам |
Знахідний | харпака | харпаків |
Орудний | харпаком | харпаками |
Місцевий | на/у харпаку, харпакові | на/у харпаках |
Кличний | харпакаче | харпаки |