вимогливість
ВИМОГЛИВІСТЬ, вості, ж. Властивість за знач. вимогливий. Усі знали вимогливість Басової, заочі лаяли її страшенно і боялися (Собко, Справа.., 1959, 62); В його голосі прозвучала тверда вимогливість (Гур., Життя.., 1954, 234).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | вимогливість | вимогливості |
Родовий | вимогливості, вимогливости | вимогливостей |
Давальний | вимогливості | вимогливостям |
Знахідний | вимогливість | вимогливості |
Орудний | вимогливістю | вимогливостями |
Місцевий | на/у вимогливості | на/у вимогливостях |
Кличний | вимогливосте | вимогливості |