панібратчик
ПАНІБРАТЧИК, а, ч., розм., рідко. Учасник панібратства (у 2 знач.). Максим поздоровкався з панібратчиками, вийшов з хати (Мирний, II, 1954, 228).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | панібратчик | панібратчики |
Родовий | панібратчика | панібратчиків |
Давальний | панібратчикові, панібратчику | панібратчикам |
Знахідний | панібратчика | панібратчиків |
Орудний | панібратчиком | панібратчиками |
Місцевий | на/у панібратчику, панібратчикові | на/у панібратчиках |
Кличний | панібратчику | панібратчики |