закарлючений
ЗАКАРЛЮЧЕНИЙ, а, е, розм. Незвично вигнутий, у формі гачка. Невідомо було, чого зітхав старий. Чи того, що він неписьменний і не добере значення цих закарлючених паличок, схожих на комах, які виводять учені люди на папері (Донч., II, 1956, 59); Ніс [у знахарки] довгий, ще й закарлючений, наче в гави (Дн. Чайка, Тв., 1960, .24); // Який має закарлюки, закарлючки. Павло подивився на чудернацько закарлючене [турецьке] письмо, схоже на якесь плетиво, з досадою кинув: - Читай, Атанасе, бо я не втну, що там і до чого... (Кучер, Голод, 1961, 367).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | закарлючений | закарлючена | закарлючене | закарлючені |
Родовий | закарлюченого | закарлюченої | закарлюченого | закарлючених |
Давальний | закарлюченому | закарлюченій | закарлюченому | закарлюченим |
Знахідний | закарлючений, закарлюченого | закарлючену | закарлючене | закарлючені, закарлючених |
Орудний | закарлюченим | закарлюченою | закарлюченим | закарлюченими |
Місцевий | на/у закарлюченому, закарлюченім | на/у закарлюченій | на/у закарлюченому, закарлюченім | на/у закарлючених |