куцан
КУЦАН, а, ч., розм. Низькоросла людина.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | куцан | куцани |
Родовий | куцана | куцанів |
Давальний | куцанові, куцану | куцанам |
Знахідний | куцана | куцанів |
Орудний | куцаном | куцанами |
Місцевий | на/у куцані, куцанові | на/у куцанах |
Кличний | куцанане | куцани |