ізофермент
ІЗОФЕРМЕНТ, -а, ч. Див. ізоферменти.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | ізофермент | ізоферменти |
Родовий | ізофермента | ізоферментів |
Давальний | ізоферментові, ізоферменту | ізоферментам |
Знахідний | ізофермент | ізоферменти |
Орудний | ізоферментом | ізоферментами |
Місцевий | на/у ізоферменті | на/у ізоферментах |
Кличний | ізоферменте | ізоферменти |