тіснуватий
ТІСНУВАТИЙ, а, е. Трохи, дещо тісний (у 1, 2 знач.). - Чи не думаєте до кухні, - вона в вас тіснувата, - прибудувати прикухенок? (Барв., Опов.., 1902, 378); Лице схудло, а в чорних очах залягла печаль, хоч мати й сміялась заклопотано, стягуючи з сина тіснуватий кожушок (Кол., Терен.., 1959, 20); Морщачись, Погиба скидав з правої ноги тіснуватий чобіт (Стельмах, II, 1962, 63).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | тіснуватий | тіснувата | тіснувате | тіснуваті |
Родовий | тіснуватого | тіснуватої | тіснуватого | тіснуватих |
Давальний | тіснуватому | тіснуватій | тіснуватому | тіснуватим |
Знахідний | тіснуватий, тіснуватого | тіснувату | тіснувате | тіснуваті, тіснуватих |
Орудний | тіснуватим | тіснуватою | тіснуватим | тіснуватими |
Місцевий | на/у тіснуватому, тіснуватім | на/у тіснуватій | на/у тіснуватому, тіснуватім | на/у тіснуватих |