дебошир
ДЕБОШИР, а, ч., розм. Той, хто влаштовує дебоші; скандаліст.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | дебошир | дебошири |
Родовий | дебошира | дебоширів |
Давальний | дебоширові, дебоширу | дебоширам |
Знахідний | дебошира | дебоширів |
Орудний | дебоширом | дебоширами |
Місцевий | на/у дебоширі, дебоширові | на/у дебоширах |
Кличний | дебошире | дебошири |